
Je mag groeien,
Een tijdje geleden kreeg ik als afscheidscadeautje een leuk bloempotje met daarbij een zakje basilicumzaad
Eerst laat ik het nog even gezellig op mijn bureau staan.
Maar dan ga ik er mee aan de slag. Een lekkere rotzooi op het aanrecht maar daar staat hij dan. Plastic zakje erbovenop.
Veel liefde en aandacht. Groeien maar.
En ja hoor, na een paar dagen zie ik kleine groene puntjes, daar kan geen Intratuin tegenop.
En als de kiemblaadje groot genoeg zijn kunnen ze verplant worden. Spannend moment.
Ze slaan aan en doen het allemaal.
In het licht, maar niet felle zon. Beetje water maar niet te lang in de regen laten staan.
Ik wil plantjes er wel uitkijken of stiekem even aan trekken om de groei te bevorderen.
De kleine plantjes lijken wel kinderen. De eerste tijd maak je een kas van je huis, alles op temperatuur.
Een jaartje later kunnen ze al buiten lopen: pas op niet vallen
Niet te lang in de zon, insmeren hoor.
Als het regent moet het jasje aan.
Eerst naar de opvang en even later naar school.
Je wilt de vaardigheden er wel uit kijken: ze kent alle kleuren al.
Trots zingt ze de eerste liedjes.
Maar dan in groep 3 gaat het wat langzamer met lezen..oei oei, we gaan oefenen, oefenen, alvast een dyslectieverklaring..?
Maar ja, je kunt niet trekken aan een kind!
Een roos in de knop trek je toch ook niet open, dan blijft er weinig van over.
Een kind ontwikkelt zich op zijn eigen tempo.
Als opvoeders moet je zorgen voor de juiste omstandigheden;
Op tijd wat water, niet in de felle zon, een keertje verpotten.
En dan in de volle grond, (let je wel even op de slakken?)
En van een beetje tegenslag of frustratie krijgen ze stevige wortels zodat het als een stevige plant verder kan groeien.
Vorig jaar was het erg warm, veel planten kregen een flinke tik mee, en bloeien nauwelijks dit jaar.
MAAAR heb je de rozen gezien, en de klaprozen…..die oogsten nu juist veel verbazing en verwondering.
Vooral niet aan trekken.
Zo zie je maar, heb vertrouwen in je kind, je plantje,